اصغر زہیر | فوٹو : ریگزار
No result found
اصغر زہیرؔ
مرچی چِل سال ءَ پد من گوں آئیءَ ناروےءِ مزنیں شراب جاہےءَ دُچار کپتاں۔ما ہر دوئیناں وتی عمرءِ روچ چو بینگی مگسکءَ بینگ بستگءُُ پدا وت وارتگ ات انت۔ شبینگ بوت کہ اے آر۔جے ڈیوڈ اِنت بلئے آئیءَ منا پہ ارزانی درست کت نہ کت۔
’من ءَ پجہ نیارئے؟‘دروتءُُ اہوال ءَ پد من آئیءَ را چو جست کت۔
بلئے آ سک ہورت ہورتءَ منا چارگءَ اَت۔
’سک پیر بوتگئے‘۔
’من؟‘
’تو زانا کجا سالونکیءِ عمرءِ بہاران ئے‘۔
’بلئے،بگش کہ تو کے ئے،کہ گوں منا چو آژناگ ئے؟آئیءَ گوں لرزوکیں دستاں وتی کاسگ چٹیں لنکک منی نیمگءَ ٹال کنانءَ چو گشت۔
’یات نہ بنت؟کیلیفورنیاءِ دمکءُُ دمگ،بیگاہءِ شراب نوشی،کتاب جاہ،چَوتارءُُ بہار میچیں پُلانی دراجیں کتار۔۔۔۔۔!کہ اودا ہمک بیگاہ مئیگءُُ تئی عاشقیءِ جاہ بوتگ،شیز آماچءُُ لہمیں اندامانی دلکشی؟ آدرست تو چوں پہ ارزانیءَ بیہال کتگ اَنت۔۔۔۔!
آ گوں بہمانگیں نگاہےءَ منا اے دیم ءُُ آدیم ءَ چارگءَ لگ اِتءُُ وتی زنڈیں چشمک یئِ کش اِت، ساپ کتءُُ پدا چماں کت یے۔
’چل سال پیسرءِ گپ اِنت،من ڈی،ڈبلیو جون(جان)۔تئی ورنائیءِ سنگتءُُ ہمکار۔من تو یکیں مکتبءَ کار ءَ بوتگاں۔
’ہااااں!!!‘آئیءَ دراجیں آہے کش اِتءُُ منا بگلاں مان رُپت۔
باز مزنیں وہدےءَ پد من تو یک اناگتءَ چوں دُچار کپتگاں؟۔ایشیءَ من چے نام بدیاں۔ءُُ پداتو یک اناگتءَ گار بوت ئے،ناں ہال،ناں اہوال۔۔۔۔۔!
’گڈا بیا من تو رواں شیزءِ سرا ننداں کسہ کاراں،پدا ہما پیشگیں یاتاں تاجگ کناں‘۔آئیءَ کمے جیڑگءَ پد چو گشتءُُ پدا مشینءِ تہ ءَ وتی کارڈ مان کتءُُ بٹن جت۔دو ڈبہ ریڈ وائن دراتک۔ما دوئیں سرءُُ رند بوتاں ءُُ سبزگءِ سرا شت ءُُ نشتاں۔
’باریں،نوں ہالاں بدئے‘۔آئیءَ ریڈ وائنءِ ڈبیءِ دپ پچ کنانءَ چو گشت۔
’من۔۔۔۔۔!من،ترا چے ہال بدیاں۔بید ہمے کہ من یک زور برتگیں راجءُُ ڈیہےءِ پُسگاں۔ابید چہ بدہالیءَ دگہ چے ہال است، من۔۔۔۔۔۔۔
’اے کسہ نوں کہن بوتگ،نوکیں کسہ بکن‘۔
’من آ وہدی کہ گوں تو ہمکار اتاں،تہ بلوچستان ءِ جاور دگر اتاں۔انوں پہک بدل بوتگ انت۔آ وہدی من ءَ ڈیہہءِ زہیراں زرت۔من وتی کار ویل کتءُُ بلوچستانءِ باگیں دیارءَ شتاں۔۔۔۔
’بلئے تو یک اناگتءَ؟کسءَ را سئی ہم نہ کت‘آئیءَ منی دپءِ گپ پچ گپتءُُ وائنءَ تنگے گرانءَ چو گشت۔
’ہؤ! من زانتگ ات کہ تو منا روگ نئیل ئے‘۔
’گڈا نوں تو وتی ڈیہہ پرچا یل داتگ‘؟۔
’انچو کہ من ترا پیسرا گشت کہ نوں جاور پہکءَ بدل بوتگ اَنت۔من پہ وتی ساہءِ رکینگءَ تتکگءُُ اینگو اتکگاں،اودا ہرچی کہ وانندگءُُ نبشتہ کاریں مردم انت سرکار آیاں کشگءُُ گار کنگءَ انت۔من گوں ہمے پگرءَ کہ ما زندگ بہ ماناں داں چیزے کت کناں۔اگں ناں اے زالمءُُ جابریں سرکار مئے پداں گار کنت۔
دنیاءَ چنچو دیمرئی کتگ،انوں آجوئیں راج زمینءُُ زندگ بوہگءِ پگرءَ نہ انت،بلکن اے پگرءَ انت کہ آ ماہءُُ مُشتریءَ چہ پیم وتی پنجگانی تہا بند کت کن انت۔بلئے ما انگت ہما ئیں۔گلام انت کہ گلام۔
ما ہمے جہدءَ کہ چوں وتی زمینءُُ زبانءَ چہ زوراکءَ پچ بگراں ءُُ چوں وتا زندگ بداراں،چنچو پُرمڑائیں سر زیان داتگ۔
من اوں ہمے پگرءِ شنکاری وتی چاگردءِ تہا تالان کناں کت،تاں سرکارسئی بوتءُُ آئیءَ گشت کہ تو منی مستریں دژمن ئے،ترا داں کہ نہ کشاں،یلہ ئی نیست۔پمشکاں تتکءُُ اینگو اتکاں،داں کہ زندگ بباں ءُُ چیزے کت بکناں‘۔
’بلئے نوں تئی سَندءِ بامءَ جورکان داتگ،نوں چے کت کنئے‘۔
’قلم!داں آٹی است انت کاربندان یئِ کناں‘۔
چدءُُ پد آئیءَ گشت بیارواں ترا وتی کتاب جاہ ءَ پیش داراں۔ما دوئیں چہ سبزگءَ درکپتءُُ دیم پہ کتاب جاہءَ رہادگ بوتاں۔آئیءَ وتی فراری مزنیں ماڈی یےءِ دیما اوشتارینت۔وہدے ماڈیءِ مزنیں دروازگءِ دپءَ رستاں تہ وتکاریں شیشگءِ دروازگ پچ بوتءُُ مارا گشئے اژدہاءَ پِلک اِت۔ژپگءَ ما چہ شیشگیں دمکءُُ دراں گوزانءَ یک دگہ شیشگءِ کوٹی یےءَ رستاں۔اودا ہرچیز شیشگ ئیگ ات۔کرسی،ٹیبل،دیوال،کوٹیءِ لاپ۔۔۔۔۔۔۔
’اے منی کتاب جاہ اِنت‘من وتی ہیالانی تہ ءَ گار اتاں کہ آئیءِ اے گالوارءَ من ءَ گُڑینت۔
’آں!!اے چونیں کتاب جاہے کہ دانگے کتاب اوں پہ دوائی گواہ نہ کنت‘۔
’ہؤ تو راست گشئے،بلئے ایشیءِ تہا دنیا ءِ درستیں کتا ب مان اَنت‘۔
’تو زانا مرچاں جادوگری بندات کتگ؟اے کسانکیں شیشگءِ کوٹیءَ دنیا ءِ درستیں کتاب مان انت، بلئے یکے اوں گندگ نہ بیت‘؟۔
’مسٹر،جون!تو زاناں کجام دنیاءَ نشتگ ئے‘؟آئیءَ بچکندانءَ وتی راستیں دست منی کوپگءِ سرا ایر کتءُُ چو گشت۔
’گلامانی‘۔من چو پسو دات۔
’اوہ!تئی گناہ نہ انت،پہل کن‘۔آ چہ وتی گپءَ کمو پشلو بوتءُُ پدا دیوالءِ دیم ءَ سٹینڈءِ سرا ایریں ریموٹ زرتءُُ آئیءِ پاور بٹن آن کت۔تہ کوٹیءِ درستیں دیوال چمّلی جنگءَ لگت انت،نوں من زانت کہ اے ہشکیں دیوال نہ انت بلکن اسکرین انت۔
آئیءَ منا چشمکے دات کہ چم ءِ کن۔ءُُ پدا ریموٹ کنٹرول ءِ بٹن یئِ ترّینان کت تہ درستیں دیوال چو کباٹءَ بوت انتءُُ کمے سرچنگءَ پد آہانی تہا کتاب گندگ بوت انت۔آئیءَ یک کتابےءِ سرا کِلک کت تہ من اجکہی پدا کنز اتاں۔پرچاکہ آ کتاب گشئے ڈنءَ دراتکگ ات۔آئیءَ کتاب ءِ تاک لیٹینان کت انت۔
’اے وڑ چوں بوت کنت‘اے پمّن نوکءُُ عجبیں تجربگے ات،پمشکاں گوں بہمانگی چو جست کت۔
’ہؤ! بوت کنت۔اے کتاب چو ڈنءَ دراتکگ اسل ءَ چو نہ انت اے چشمکءِ کمال انت۔اے مزنیں اسکرینءَ گش اَنتGCLبزاں Global Computrised Library۔ترا پہ لس کتاب جاہءَ مزن چہ مستریں جاہءُُ زمینے پکار بیت،بلئے پہ GCLءَ کسان چہ کستریں جاہے بس اِنت۔ءُُ پدا پہ آہانی ہاترا دگہ کتاب پانءُُ کیٹلوگءُُ دگہ بازیں سردردی پکار انت۔بلئے پہ GCLءَ ہچ نہ لوٹیت۔ آ وتی درستیں کاراں وت کنت۔پمشکاں سائنسءُُ ٹیکنالوجیءَ اے نوکیں ساچ دیما آؤرتگ کہ کتاب جاہءِ گٹیں لوٹءُُ گزر ارزان تر بہ بنتءُُ انسانءِ وہدءُُ آسراتی گہہءَ چہ گہتر بہ بنت۔
تو منی کتاب ’زمینءِ تباہیءَ چہ پد ماہءِ سرءِ زندءُُ آبادی‘ونتگ‘؟۔
’اناں‘۔من گوں نادلکشی چو گشت۔
’شمارا وَ اے چیزانی بابتءَ سِتک نیست اِنت‘۔
بلئے من وتی بابتءَ جیڑگءَ اتاں کہ باریں منی کتاب اوں GCLءِ تہا است انت یا کہ ناں،باریں GCLءِ تہا دگہ بلوچی کتاب دست کپیت کہ ناں۔۔۔۔
’تو پرچا ہاموش بوت ئے‘؟۔آئیءَ منا چو جیڑگءَ دیست تہ جست کت یئِ۔
’ناں،ناں‘!۔من پہ نہ منّی چو گشت۔
’تو اے چارپادگیءِ سرا وتی دلدوستیں کتاب ءِ نام ءَ نبشتہ بکن آ وت کباٹءِ تہا چہ در کئیت‘۔آئیءَ منا چو گشتءُُ من چارپادگیءِ نیمگءَ شتاں۔آئیءَ گوں لنککانی شاندءَ چارپادگیءِ اسکرین سرینان کت۔ داں ایڈریس بار پدر بوتءُُ ایڈریس بارءِ سراآئی ءَ کاسگ چٹیں لنکک ایر کت داں دگہ رائٹنگ پیڈے دراتک۔
’وتی کتابءِ نام ءَ نبشتہ بکن‘آئیءَ منا چو گشت۔
ہؤرءِ برپیں ترمپ‘من نبشتہ کت۔بلئے کباٹءِ دیما یک دگہ چیزے پدر بوت۔من وتی چم پلپٹینت اَنت ءُ چاراِت۔ داں
No result found
ءِ نبشتہ چمُّلی جنگءَ اَت۔
٭٭٭٭
Post a Comment