 |
| فوٹو : ریگزار |
ترانگانی بُنزہ" ءِ"
سرا باز وڑ ءَ گپ بیت کنت
اے آر دادؔ
واجہ صباء دشتیاری ءِ زند ءَ من آئی ءِ آزمانکانی سرءَ نبشتگ۔ پسنی ءِ تاکبند ”روچ“ ءِ اگاں تاک شمے گورا ھست اِنت، شما آھانی تہ ءَ ھمے نبشتانک ءَ دیست کن اِت۔
من اول سرءَ ھمے گپّ ءَ را کُرتگ کہ صباء اولّی مردم اِنت آئی ءَ جنینانی روچ ءُُ شپ، رنگ ءُُ مئیل، جوزہ ءُُ مارشتانی سرءَ اے رسم کہ بندات کُرتگ، چد ءُُ ساری مارا وتی فکشن ءِ سپر ءَ گندگ ءَ نہ اِت۔
جنین ءِ کارست آئی ءَ بس اے رنگ ءَ پیش نداشتگ کہ بزگ اِنت، بلکیں زند ءُُ چاگرد، جوزہ ءُُ مارشتانی رد ءَ، ءُُ انسان ءِ ھساب ءَ چونیں مہلوکے ھمیشی ءَ را دیما آورتگ۔ چِد ءُُ ساری جنین ءِ بزگی ءِ کہ گپّ بوتگ اود ءَ بس یک لیکہ یے بوتگ، ھما لیکہ ءِ ھساب ءَ جنین ءَ دیما آرگ ءُُ پیش دارگ بوتگ۔ صباء دشتیاری ءِ گورا جنین اسرارالحق مجازءِ پیمیں دیمروئی پسندیں لیکہ ءِ جنینے نہ اِنت کہ گُشان ءِ بدل ءَ آئی بیرکے سرءَ بدنت
تیرے ماتھے پہ لہراتا یہ آنچل خوب ہے لیکن
تو اس آنچل سے اک پرچم بنا لیتی تو اچھا تھا
صباء ءَ لیکہ ءِ بدل ءَ وتی تجربت ءُُ گندگ ءِ جنیادم ءَ نبشتگ ءُُ کارست کُرتگ۔ اے نبشتانک ءِ تہ ءَ من آئی ءِ سرجمیں آزمانکانی گپّ ءَ نہ کن آں، آئی ءِ ”ترانگانی بُنزہ“ کہ مراد ساحر ءِ دستونک عجز اِنت ھمائی ءِ بارہ ءَ کمے گپّ کناں۔
ترانگانی بُنزہ ءَ گون بیتگ ئے
بے گومیں دردانی نیمون بوتگ ئے
ترانگانی بُنزہ ءِ سرھال ءُُ آزمانک ءِ فلش بیک تکینک ءِ نزیکی ءَ بگند کہ اودءَ ھم گوست ءِ گپّ بوئگ ءَ اِنت اِد ءَ ھم زینک وتی دزگوھار مریم ءِ کسّہ ءَ بیان کنگ ءَ اِنت، ھما رپتگیں روچانی کہ وت ھم گون بیتگ۔
ترانگانی بُنزہ آزمانک ءِ بیانیہ ءِ رِد ءَ یک مزنیں شرّی یے ایش اِنت کہ اِد ءَ نبشتہ کار ءَ مریم ءِ کارست ءَ وتی لیکہ ءِ پدا پیش نداشتگ ءُُ آزمانک ءَ یک پگری گوناپے (ہیئت) ءَ چہ آزات کُرتگ، ھمے آزاتی ءَ اے آزمانک ءِ کسۂ ءَ را شاھیگان کُرتگ۔ ما ایشی ءَ تب زانتی ءُُ چاگردی جاورال، دوئیں ھساب ءَ معنا کُرت کن ایں۔ چاگردی جاورال ءِ رِد ءَ بے پتی، بے روزگاری، بے پلّءُُ بے ساھگی ھمے رنگیں گپّ دیم ءَ کاینت، دومی بے مہری ءُُ جنینی نادراھی ءِ تب ءُُ ساچے دیم ءَ آرگ بوتگ بلے من اے آزمانک ءَ ایوک جنسی نادراھی ءِ بُنگپّے سرپد نباں، ایشی ءِ گپ ءَ رند ءَ کناں۔
اے آزمانک ءِ دگہ یک شرّی یے ایش اِنت کہ نبشتہ کار ءَ ھچ جاہ ءَ وتی لیکہ ءَ مان دیگ ءُُ گون کنگ نہ لوٹ اِتگ۔ اگاں ھمے جنینی کسہانی پُژدر ءَ نبشتگیں آئی ءِ ”سَنٹ“ ءَ بہ وانیں اود ءَ ایوک مارا صباء ءِ جند ءِ توار اِشکنگ ءَ کئیت، ایندگہ کارستانی توار چیر تر نت ءُُ بے توار بنت، بے توار پمشکہ بنت کہ اود ءَ بس نبشتہ کار ءِ جند ءِ توار جُنزان اِنت۔
اگاں ”سَنٹ“ ءُُ ”ترانگانی بُنزہ“ آزمانکاں ما رشئین ؔ فارملسٹانی گُڈسری دبستان ءِ واجہ کار میخائل باختن ءِ ھساب ءَ گیش ءُُ گیوار بکنیں گُڈا ”سَنٹ“ یک پگری مونولاجک گوناپ ءِ آزمانکے بیت ءُُ ترانگانی بُنزہ DIALOGIC آزمانکے گُشگ بیت۔ DIALOGIC آزمانک ھما اِنت کہ ایوک کارستانی
جند ءِ توار گون بہ بیت ءُُ نبشتہ کار آھانی سر ءَ پور ءُُ اگرب مہ بیت ءُُ وتی پگر ءُُ لیکہ ءِ پد ءَ آھاں واب گِندگ ءَ مہ پرمائیت بلکیں کارست آزات بہ بنت ءُُ کسۂ ءَ دیم ءَ بران بکن اَنت۔
”ترانگانی بُنزہ“ ءِ مریمؔ ءُُ آئی دزگوھارءِ پگر ءُُ زانت ھمایانی وتیگ اَنت، پدا مریمؔ ءِ دزگوھار ءِ بیان کنگ ءِ تہ ءَ راستی ھمنچک اِنت کہ اگاں بیانیہ ءِ رد ءَ بیان کنگ بوتیں بگندے مریمؔ ءِ مارشت ءُُ مارگانی رد ءَ مارا نہ راستی ءِ گمانے ءَ گورجتیں، پرچا کہ اِد ءَ ھرچی زینکؔ ءِ دیم ءَ بوگ ءَ اِنت۔ بیانیہ کارست ءِ اندری تب ءَ لازم بیان کنت بلے اود ءَ باوری اینچو نہ بیت چو کہ یکے دیم پہ دیم اوشتاتگیں مردم ءِ تب ءُُ چاڑ، ءُُ مارشتاں بگوش ایت چوکہ آئی ءَ آئی ءِ نیمگ ءَ چار اِت گُڈا آئی ءَ سما بوت گوش ءِ وشّی آئی ءِ اندر ءَ سر بیتگ اَت، بلے اگاں من بگوشاں آئی ءَ سگریٹ روک کُت ءُُ آسمان ءِ نیمگ ءَ ھمے رنگ ءَ چار اِت گوش ءِ وتی پِت ءَ چارگ ءَ اِنت۔ ادءَ بس سربری رنگے پیش دارگ بوت پہ زور ھچ وڑیں چیزے کارست ءِ سرا مُشگ نہ بوت، پرچا کہ من چون زاناں پِلانی پِلاں چیز ءِ گِندگ ءَ گوں چون ءُُ چے رنگ ءَ وش بیت بلے دیم پہ دیم ءَ من مہ زاناں ھم اِشی ءِ باوری گیشتر بیت، ھمے ھاترا کہ منی دیم ءَ چو بوتگ۔
اگاں اے آزمانک زینکؔ ءِ جند ءَ بیان مہ کُرتیں ءُُ دومی گوست ءُُ فلش بیک تکنیک ءَ گُشگ مہ بوتیں کسّہ بے تام ءُُ ھوادگ بوتگ اَت۔ ھمے تکنیک ءِ ارزشت اِنت کہ باز بر ءَ لس کسّہ ءَ ھم وش ءُُ زیبا کنت۔
اے آزمانک ءِ تہ ءَ لبزانک ءِ تہ ءَ لبزانی ھچ رنگیں گیشی یے نیست۔ دراھیں چیز ھمود ءَ اتکگ ءُُ اوشتاتگ اَنت کہ آھاں بوگ لوٹ ایت البت اے بہر ءِ اے رِد گون مہ بوتیں۔
”من اے ھم دیستگ کہ آئی ءَ پہ جنین دُتکاں مدام سیاھیں گُد دوتکگ اَت، بلکیں پہ اے ھاترا کہ آئی ءَ داں ھوش کتگ مات یئِ جنوزامی سیاھیں گُدانی تہ ءَ بوتگ“ ھمے مات ءِ جنوزامی سیاھیں گُدانی تہ ءَ بوگ، گُشگ نہ لوٹ اِتگ اَت۔
سیاھیں گُد ءَ گوں گپ وت سرجم بیت کہ مریمؔ ءِ گِس، آئی ءِ اندر ءِ بے جاراتی، چونیں سیاہ شپے ءِ کسّہ ءَ آرگ ءَ اَنت۔ اے سیاھیں گُد کسّہی رِد ءُُ بند ءِ جوانیں بہرے، کارست ءِ اندری پُرشت ءُُ پروش، گمجتی ءُُ بے سوبی، بازیں نہ گوشتگین ءَ ھم گوش ایت بلے مات ءِ جنوزامی سیاھیں گُد، سیاھی ءِ ایندگہ معناھاں وارت ءُُ ھلاس کنت۔ ھمے سیاھیں گُد، مردینی دُتک ءِ دوستی، بلُّک ءِ بے ننگیں زاھانی پسّو ءَ آئی ءَ تاس جنگ ءُُ سہتی ؔ ءِ آئی ءِ مردینیں دُتک ءَ را بد ءُُ رَد گُشگ ءُُ دور دیگ ءِ پسّو ءَ اِشی ءَ ھم تاسے جنگ، اِشاں اے آزمانک ءِ کسہی رِد ءُُ بند ءَ زیبائی یے بکشاتگ ءُُ ھمیشانی تہ ءَ ھزاراں چیریں معنا ھست کہ تب زانشی ھساب ءَ چارگ لوٹنت بلے لازم نہ اِنت کہ مردینیں دُتک پہ آئی ءَ جنسی لذّت ءُُ تلب ءِ درشانے بہ بیت ءُُ نہ کہ آئی ءِ چڑگ ءُُ تاس ءِ جنگ جنسی بے جاراتی ءَ سہرا بکنت۔پرچا ما چو نہ جیڑیں کہ اِد ءَ جنکیں دُتک ءِ نادوستی بُندر ءَ مات ءَ گوں آئی کُنّت ءُُ بے مہری ءَ درشانگ ءَ اِنت کہ ھمیشی ءَ من ءَ پتی مہر ءَ چہ زبہر کُرتگ؟
اینچو گوھارانی تہ ءَ بے براتی ءِ گم چہ جنسی گم ءَ گیش توانا ءُُ زوراک نہ اِنت؟
اُمر ءِ مزن بوگ ءَ گوں دُتکی لیب وَ آسر بیت بلے ھمے روتاک ءُُ کاگدانی تہ ءَ بچکانی عکس ءِ دل ءَ دارگ ءُُ چُکگ کسان اُمری ءِ ھما یاتگاریں سہت اَت اَنت کہ مریمؔ ءِ نزانشت ءَ نشتگ اَنت، آھاں دو دوار گیر آرگ لوٹ ایت ءُُ اے یات ءُُ گیر لازم نہ اِنت بس جنسی تلب ءُُ واھشتے بہ بیت بلکیں بے براتی ءُُ بے پتی ءِ نیستی ءِ ھم گم بوت کنت۔
”ترانگانی بُنزہ“ گمجتی ءَ گوں بندات بیت ءُُ گمجتی ءَ گوں آسر بیت، ایندگہ آزمانک وشی ءَ گوں بندات بنت ءُُ گمجتی ءَ گوں آسر بنت۔
٭٭٭٭
Post a Comment