گلگدارے گوں گِدار نبیس ڈاکٹر اسلم دوستین ءَ

ھمنیاد: اسلم تگرانی ءُ برکھا بلوچ

جُست : واجہ تئی پَجّار، کار ءُُ کسب ءُُ مروچاں کجام اُگدہ ءِ سرا کار ءَ ئے؟

اسلم دوستین

 منی کار ءُُ کسب داکتری اِنت، مرچاں من گوادر ہیڈکوارٹر ھسپتال ءَ ایمرجنسی انچارج اوں ءُُ سنیئر میڈیکل آفیسر ءِ اُگدہ ءِ سرا کار ءَ اوں۔ دگہ ھاسیں پجّارے نیست بلے، کدی بے غم بہ باں ٹَپّاں کُدین آں ءُُ تاکے سیاہ کن آں۔ نبشتہ کنگ پمّن باز کتھارٹِک اِنت۔ دُنیا ءِ وشتریں کار اِنت۔

جُست : واجہ تو وتی وانشت ءُُ کتاب وانی ءِ سپر ءَ چون چونیں کتاب ونتگ؟

اسلم دوستین

تو بُگو کہ یک وھدے ءَ ھرچی کہ دپ ءَ کپتگ ونتگ۔ منی اولی ئیں پرپارٹی لبزانک بوتگ، سیاست، فلسفہ، رَبیدگ، تب زانتی (نفسیات)، دینزانتی (Religion)، باسکوپ بزاں ھرچی کہ دیم ءَ اتک ونتگ۔ من ھمے کنکلوژن ءَ اتکگ اوں کہ لبزانک تیوگیں علمانی مات اِنت۔ لبزانک ءِ تیوگیں علماناں ڈسکس کنت۔ اگاں یک نبشتہ کارے وت ءَ گوں دگہ علماں نوکازینت (Update) نہ کنت۔ آئی ءِ رُدوم (Growth) اوشت ایت، دنیا ءِ فکشن من پہ نمونگ چاراِتگ اَنت، انگریزی کِسّھی لبزانک (فکشن)، روسی کِسّھی لبزانک، فرانسیسی کِسّھی لبزانک، لاطینی امریکائی کِسّھی لبزانک___  من ءَ لاطینی امریکائی کِسّھی لبزانک ءَ باز وشنود کتگ، ھاس بورخیس، گارسیا گبرئیل، پالو کوئلو......  ءُُ گوں مئے بلوچ ءِ تب ءَ سک نزیک انت۔

روسی کِسّھی لبزانک وَ مئے نان ءُُ ماھیگ بوتگ، یک وجہے اے بوتگ کہ ھما زمانگ ءَ اِد ءَ ”لفٹ سیاست“ بوھگ ءَ اَت، بی ایس او ءِ ھر زون ءَ کتابجاہ ھست بوتگ تیوگیں لٹریچر موجود اَت، ما چہ میٹرک ءَ روسی لبزانک حفظ کتگ اَت، ٹالسٹائی، میکسم گورکی، پوشکن، چنگیز اتماتوف رسول حمزہ توف، شلوخوف ءُُ منی دلدوستیں نبشتہ کار چے کَف (چیخوف)۔ چہ ھما زمانگ ءَ بہ گِر تاں انوں من ءَ چے کَف سک دوست اِنت۔ ایشی ءِ دوستی ءِ تہ ءَ ھچ بدلی نہ یتکگ، گیشتر بوتگ ءُُ ”مات“ (میکسم گورکی ءِ گِدار) وَ ھر بلوچ ورنا ءَ ونتگ اَت۔

جُست : تو مروچاں چے نبشتہ کنگ ءَ ئے؟

اسلم دوستین

نبشتہ من کنگ ءَ اوں بلے نبشتہ کار (رائٹر) بوھگ یک فل ٹائم کارے، پارٹ ٹائم کارے نہ اِنت، منی جند ءِ ھیال ءَ نبشتہ کنگ ءِ واستہ چہ دُرستاں سُھب ءِ وھد وَشتر ءُُ مناسب تِر اِنت۔ روچ ءِ رُدگ ءَ گوں وتی کار ءَ بنگیج بہ کن ئے، من یک گِدارے ”کُبل ھست ءُُ کِلیت نیست“ ءِ سرا کار ءَ اوں۔ آئی نبشتہ ءِ کوالٹی ءَ من دلجم اوں بلے نبشتہ ءِ رپتار ءَ من دلجم نہ اوں۔ کدی کدی ماھے ماھے ءَ ھم پہ نبشتہ ءَ موہ نہ رَس ایت۔

جُست:  پہ سوبمندیں، شر ءُُ الکاپیں نبشتہ کارے ءِ واستہ تئی ھیال ءَ چے ھژدری اِنت؟

اسلم دوستین

منی نِزّ ءَ دل پھکی ءُُ سادگی اولی ایں شرت اِنت۔ اَنچو کہ عطا شات گُش ایت کہ عاشق تبی، بے جوزہ ءِ پَھکی نہ بیت۔ اے فارمیٹ نہ ایوک فکشن ءِ واستہ کارمرز بیت بلکیں ھرچی ءِ واستہ ”شوق“ اَلمی اِنت، ھمے شوق ءَ را تو کمٹمنٹ ھم گُشت کن ئے، اِشک ھم گُشت کن ئے بلے منی جند سوبمندیں فکشن ءِ واستہ گوں مرزا غالب ءِ اے ھیال ءَ تپاک آں، سادگی ءُُ پُرکاری....بے خودی وَ ھوشیاری منی کِرّ ءَ سوبمندیں فکشن ءِ اصول ھمیش اِنت۔

جُست:  بلوچی لبزانک ءِ تہ ءَ کِسّھی لبزانک ءِ رُدوم ءَ تو چون گندگ ءَ ئے؟ چریشی ءَ دلجم ئے یا ناں؟

اسلم دوستین

اسلم دوستین:  مردم باید اِنت دلجم وَ مہ بیت بلے نا ھچ نہ اِنت، ما وَ چوناھا Optimistic  مردم ایں، ھراب وَ نہ ایں۔ مَتلب مئے کِسّھی لبزانک ءَ منیر احمد بادینی گدار نبیسے، اسلم تگرانی گدار نبیسے، حنیف شریف، فضل خالق، نذیر ناصر، باز گِدار نبیس وَ منی دیم ءَ نہ گوستگ نوکیں بلے ایشاں من گِندآں منی دل وش بیت کہ بلوچی کِسّہی لبزانک ءِ آکبت ھراب گندگ ءَ نئیت بلے ایش اِنت کہ گیشاں گیش گِدار نبیس پیداک بہ بیت، رَم نویسی گیشتر کنگ بہ بیت، گِدار نبیسی ھمینچو کنگ بیت مئے گچین (Selection)  شرتِر بیت، چوناھا نوکیں پدریچانی توک ءَ بازیں گِدار نبیس وَ نیست، رَم وَ بازینے ءَ کُتگ بلے گدار نبیس، فکشن نبیس کم اِنت، باید اِنت مئے کِرّ ءَ فکشن نویسی گیشتر کنگ بہ بیت ءُُ اے کار کہ گیشتر بیت ءُُ مئے کِرّ ءَ چیز کہ گیشتر بیت گڑا مئے گچین شَتّر بیت۔

جُست:  مئے لبزانک ءِ گیشتریں گِدار نبیس چہ یک، دو یا سے گدار ءَ نہ گوستگ اَنت، واجہ منیر احمد بادینی ءِ سَر پَہ دَر کہ کمّے وھد ءِ تہ ءَ ھَشتاد، نَود گِدارانی شَہنویسی کتگ یئِ، تو مئے کِسّہی لبزانک ءِ راجدپتر ءَ منیر بادینی ءِ بِھرِشت (Contribution)  ءَ چون سما کن ئے؟

اسلم دوستین

واجہ منیر احمد بادینی ءِ ایمپریشن، آئی ءِ بھرشت ھمینچو باز اَنت کہ اے بلوچی لبزانک ءِ سر ءَ ھاس کِسّہی لبزانک ءِ سر ءَ آئی ءِ مزنیں احسانے، اینچو کہ منیر بادینی ءَ کُتہ من گوشیں کہ شَرّشَرّیں میاں استمانی گِدار نبیس اینچو کُت نہ کنت، اینچو گِدار کس نبشتہ کُت نہ کنت، آئی ءَ اے گِدار کہ نبشتہ کتگ اَنت من دُرستیں وَ نہ وَنتگ اَنت، چِیزُّکے گِدار کہ من ونتگ اَنت، واکی من ءَ آ دوست بیتگ اَنت، من شر پسند کتگ اَنت ءُُ ھاس آئی ءِ کارست (کردار)۔ آئی ءَ پہ وتی گِداراں گِستا گِستا ءُُ وڑ وڑیں کارست کہ زُرتگ اَنت آ بلوچی ءِ تہ ءَ باز کم بوتگ اَنت، پیشتر ءَ بلوچی کِسّہ ءُُ گِدارانی کارست یک، دو، سے یا چار ءَ نہ گوستگ اَنت، بادینی ساب ءَ ھمینچو کارست داتگ، ھمینچو کارست داتگ کہ بلوچی لبزانک ءِ سر ءَ بلاھیں احسانے کتگ، مثال استادیں کارست ءِ شکل ءَ داتگ یئِ  جنینیں وانینوکے ءِ شکل ءَ داتگ یئِ، دھکانے ءِ، سیاستدارنے ءِ، بَیوروکریٹے ءِ یا عیّاشے ءِ شکل ءَ داتگ یئِ  یا نرس یا ڈاکٹرے ءِ شکل ءَ کارست داتگ یئِ  متلب وڑ وڑیں کارست ھرچی کہ مئے نوکتریں زندگی ءِ چپ ءُُ چاگرد ءَ درا کن اَنت دُراہ آورتگ اَنت یئِ، اے پہ آؤکیں پُشت ءِ لِکّوکانی واستہ مزنیں سکین اَنت کہ آئی ءَ چہ زند ءِ ھمک تک ءُُ پھنات ءَ کارست گِچ اِتگءُُ زُرتگ، پرچا کہ چد ءُُ پیسر ما گچینی (مخصوصیں) کارست دیستگ کہ بس یک سیٹے، یک زمیندارے یا یک واجھے، یک بَزگر ءُُ گریبے بس چہ ھمیشاں دیمتر نہ گوستگ بلے بادینی ساب ءَ باز داتگ، آئی ءِ کارستانی وزن، کَمیت ءُُ کساس ءُُ پیشکاری ھم سک شَر اِنت نی ما ھما وھد ءِ انتزار ءَ بہ بیں کہ آئی کارست، واکیات ءُُ آئی ءِ فکشن ءَ مردم سرپد بہ بنت بہ پھم اَنت آیانی کیمت ءُُ مول ءُُ مراد ءَ بہ زان اَنت، ایشی ءَ وَ وھد لگ ایت بلے بلوچی ءِ سر ءَ بادینی ءِ مزنیں احسانے، دگہ من آئی ءِ زبان ءُُ بیان ءِ سر ءَ گپ نہ جَنیں بلے آئی ءَ فکشن ءِ رِد ءَ بُنگپ، کارست ءِ، تکنیک ءِ ایشانی سرءَ َٗ باز کار کتگ ءُُ اینکد سَد گِدار منی ھیال ءَ زِرباری ایشیا ءَ کسّ ءَ نبشتہ نہ کتگ (گوں کندگ ءَ......) آ ھم کمّیں وھد ءِ تہ ءَ۔ یکّے وَ من آئی ءِ زُوت نویسی ءِ کدر ءَ  کن آں کہ آ فُل ٹائم رائٹرے ءِ ھساب ءَ نویسگ ءِ کار ءَ کنگ ءَ اِنت ءُُ اگاں آ کمّو بہ دار ایت یئِ  ھم انگہ جوان تِر نبشتہ کُت کنت بلے آ وتی ساچشتی واک ءِ اسپ ءَ سوار اِنت ءُُ لوٹ ایت کہ آئی زھن ءَ پاد اَتکگیں چیز پدا چیر مَہ تَرّ اَنت، منتشر ءُُ گار مہ بنت پمیشکا آ آیاں زُوت زُوت کاگدانی سر ءَ نبشتہ کنت ءُُ گِدار کنت، باز شَرّیں گپّے ءُُ واجہ منیر ءَ بلوچی ءَ را باز مزنیں ھَزانگے داتگ، من گوں ھمے گپ ءَ باز وشّ آں۔ کسّے گُش ایت کہ بلوچی ءَ گدار نیست گڑا جواب ھمے بیت کہ باز گِدار ھست، اگاں گستا گستائیں گدار نویسانی ھساب ءَ بہ چارئے وَ نیست بلے یک گدار نویسے ءِ ھساب ءَ بہ چارئے گڑا بلوچی ءَ گِدار باز ھست۔

جُست:  واجہ بلوچی لبزانک ءِ تہ ءَ تو باز کم گندگ بہ ئے، چھاپ ھم سَکّ کم بہ ئے، تئی دَزگٹّی وَ سک باز اَنت ما سرپدایں بلے پدا ھم تو وت چے گوش ئے؟

اسلم دوستین

 گپ ایش اِنت کہ منی وتی تب دگہ وڑینے چوناھا من داں وھدے وت دلجم نہ باں چیز ءَ نبشتہ نہ کن آں۔ منارا چیزے پہ نبیسّگ ءَ رُمائین ایت، اپیل کنت من آئی ءَ را نبشتہ کن آں وگر نہ من نبشتہ یئِ  نہ کن آں ءُُ پہ نبشتہ کنگ ءَ من ءَ یا وَ چہ تہ ءَ سکین نہ رَس ایت یا چہ دَر ءَ گڑا من نبشتہ کن آں اَنچو کہ تو من ءَ پہ سکین آؤرتگ ءُُ انٹرو دیگ پَرماتگ، منی دَزگٹی وَ ھمینچو باز اَنت کہ من ءَ اَئے وت ءَ دہ منٹ رَس ایت ھم من نبشتہ کنیں بلے ھَیر منی کار وَ برجاہ اِنت اے نہ اِنت کہ من ھچ نہ کنگ ءَ اُوں۔ منی آؤکیں گِدارے ھَست اِنت آئی سر ءَ من گپّڑے کار کتگ ءُُ اے نی منی تب ءُُ مَئیل ءِ سر ءَ اِنت کہ کدی گڈسر ءَ سریئِ  کن آں آئیءِ نبشتہ کنگ ءِ رپتار ءِ بارو ءَ من دلجم نہ اُوں کہ سُست اِنت بلے آئی کوالٹی ءِ سر ءَ من وت کمپرومائز نہ کن آں، من کمپرومائز نہ کن آں ھمے واستہ من سُست اوں۔ گِداراے سال ءَ کئیت یا دیم سال ءَ کئیت آئی سر ءَ گیشتر کار من کتگ۔ منی سنگتے ءَ گوشتگ کہ گِدار ءِ نبشتہ کنگ ءَ الّمی اِنت کہ تو بنداتی پنجاہ تاکدیم نبشتہ بہ کن ئے من چہ اے Cycle ءَ دَراتکگ اوں چہ اے چَکّاس ءَ گوستگ اوں۔

جُست:  واجہ چَھر ءُُ چیدگ ماں مئے لبزانک ءَ گیشتر گوں شعر تھر ءُُ بھراں ھمگرنچ اِنت، آ دگہ رِدانکی تھر کہ ھَست اَنت ھاس فکشن بزاں آزمانک ءُُ گِدارانی تہ ءَ تو چے گوش ئے ایشانی کارمرزی ءِ گنجائش چِنکدر ھَست اِنت؟ چینچو بیت کُت کنت؟؟

اسلم دوستین

 اَنچو کہ شائری ءِ تہ ءَ گنجائش ھست چَھر ءُُ شُبین ءُُ چیدگانی کارمرزی ءِ ھمے پیم کِسّہی لبزانک ءِ توک ءَ ھم باز اِنت، چھر ءُُ چیدگی فکشن وانگ ءَ وَ ھَیر ما باز وَنتگ۔ من اگاں باز دُور مہ روآں واجہ منیر احمد بادینی ءِ گِدارے ھست ”میری ءِ بُرج دَرا اَنت“ اے پہ ترا چھر ءُُ شبین ءُُ چیدگی کارمرزی ءِ مکمل مسالے، اگاں کسے بُوان ایت یئِ، ”میری ءِ بُرج دَرا اَنت“ ءِ توک ءَ آئی ءَ باز وشیں وڑے ءَ چھر ءُُ چیدگ کارمرز کتگ اَنت۔ بلوچی ءَ اگاں ما بس ھمیشی ءَ بہ چارایں۔ اگاں کسے ءَ ونتگ، نہ ونتگ بوان ایت یئِ، ایشی ءَ کہ وان ئے ایشی توک ءَ ترا وت شائری گندگ ءَ کئیت دُرس علامت ءُُ چَھر اَنت اے چیز کہ کارمرز بوتگ اَنت، اے بس میری، آئی بُرج، اے تھاری ءُُ دِگرانی گپ نہ اَنت کسے کہ ایشانی مانایانی پُژدراں روگ لوٹ ایت گڑا اے باز مزنیں چھر ءُُ شُبین اَنت۔

اگاں چہ میاں اُستمانی کِسّہی لبزانک ءَ مسالے بِہ دئیں گڑا برکھا بلوچ ءِ بلوچی ءَ رجانک کتگیں ھیمنگوے ءِ گِدار ”پیرمرد ءُُ ساوڑ“ ءِ توک ءَ ھم چھر ءُُ چیدگانی مزنیں کارمرزی یے گِندگ ءَ کئیت مسال کہ اے بس ماھیگ گرگ ءُُ شکار کنگ ءِ، گونڈو ءُُ پیرمرد ءِ گپ نہ انت بلکیں پُژدر ءَ بلاھیں گپ انت۔ اگاں کسے بہ زانت، اگاں نہ انت اے چھر ءُُ شُبین ءُُ تلمیحات انچوش کہ شائری ءِ توک ءَ ترپّل بنت ھمے پیم کِسّہی لبزانک ءِ تہ ءَ ھم بنت اگاں کسے ءَ کارمرز کتگ من ءَ وَ بلوچی کِسّہی لبزانک ءِ تہ ءَ شر دوست بیتگ ”میری ءِ بُرج دَرا اَنت“ کہ ایشی توک ءَ منیر بادینی ءَ چیدگ ءُُ شُبیناناں شر کارمرز کتگ، بِزاں فکشن ءِ تہ ءَ وَ اے چیزانی سک باز گنجائش ھست اِنت، فکشن ءِ تہ ءَ ھمینچو گنجائش ھست اِنت ھمینچو کہ شائری ءِ تہ ءَ ھست بلے ھما مردم کہ چیدگانی کارمرز کنگ ءَ بہ زانت۔

جُست:  واجہ دُگنیا ءِ مزن مزنیں لبزانکاں اگاں بہ چارایں گڑا آیانی تہ ءَ رجانک ِٗ مزنیں ارزشت ءُُ کردے ءُُ لھتیں اَنچیں مزن ءُُ زوراکیں لبزانک ھست اِنت کہ وھدے دگہ یک کسان یا مزنیں زبانانی لبزانک ءِ تہ ءَ شَرّیں ساچشت ءُُ کتابے چھاپ بیت گڑا آ ھما یکیں ھپتگ یا یکّیں ماہ ءَ ھمائی ءَ را وتی زبان ءَ رجانک کن اَنت، اِد ءَ ما گیشتر آزمانک ءُُ گِدارانی گپ ءَ جن ایں کہ گِدار ءُُ آزمانکانی رجانک ءِ باندات ءَ تو یک رپتارے بلوچی لبزانک ءَ گندگ ءَ ئے تو چے گوش ئے شَرّ اِنت اگاں ناں رجانک ءِ رپتار تیز تِر کنگ بہ بیت ءُُ گیشتریں چیز رجانک بہ بنت؟ بلوچی رجانک ءِ بار ءَ تئی ھیال سگّ اِت کنت؟

اسلم دوستین

 مئے چیز گیشتر کجامزبان ءَ رجانک کنگ بوھگ ءَ انت؟ مرچی مستریں نھادی (مَنڈی) وَ میاں استمانی نھادیگ اِنت اُود ءَ منی ھیال ءَ مئے مال نہ رَسگ ءَ اِنت، ھر کس کہ میاں استمانی نھادی ءَ رؤت گُڑا آئی ءَ بستارے بیت۔ مئے کہ اُردو ءَ رجانک بوھگ ءَ اِنت گڑا ایشی ءَ اینچُکیں بلاھیں بستارے نیست چیا کہ اُردو ءَ وَتیاں ھم نہ وان اَنت، ما کوشش بہ کن ایں میاں استمانی نھادی ءَ وتی مالءَ بہ برآں۔ بلوچی چیزاں بہ برآں اوورسیز ءَ وَ چیز رَند ءَ چوناھی ءَ رؤت۔ من چہ نہ پھم آں کہ مئے مال چو کم کیمت اِنت بلے رجانک کنوک نیست ما کوشش بہ کن آں کہ میاں استمانی زبان ءَ وتی چیزاں رجانک بہ کن آں گڑا مئے چیز ءَ بستارے بیت۔

جُست:  واجہ تو گپ ءَ ات ئے کہ بلوچی لبزانک رجانک ءِ دروشم ءَ میاں استمانی لبزانکی نھادی ءَ سر بیئگ ءَ نہ اِنت وَ راست اِنت بلے تئی دل ءَ لبزانکی نھادی ءَ نھاد کار اَنت؟ کَڑو کنگ بنت؟

اسلم دوستین

 تئی ھیال ءَ منیر بادینی ءِ سَد گِدارانی تہ ءَ پنچ گِدار رجانک بوت نہ کنت، میاں استمانی تو گُشگ ءَ ئے، تو وت کِسّھی لبزاک ءِ وانوکے ئے میاں استمانی لبزانک ءِ ھمے کہ شاھکار اَنت یا داد گِپتگین اَنت یا Best Seller  اَنت یا نوبل داد اِش گِپتگ ایشاناں زاناں کجام کَول اردو والایانیگ ءَ ”سرخاب ءِ بانزل“ پِر کہ بلوچی ئیگاں پِر نہ اِنت۔ واکیات وَ ھمیش اَنت آیاناں رَسانک بوتگ، سر کنوک بوتگ، رجانک کنوک بوتگ۔ تئی ھیال ءَ منیر احمد بادینی ءِ سَد گِدارانی توک ءَ پنچ گِدار میاں استمانی لیول ءَ نئیت؟ ما وت چہ احساس کمتری ءَ پرچا دَرنیایں؟ مئے وَ یک طاقتوریں، توانائیں لبزانکے کہ مئے وتی اِنت ما وَ گوش ایں کہ اردو والایانی کِرّ ءَ چے ھَست، مئے کِرّ ءَ وَ روایت ھَست اِنت ربیدگ ھَست اِنت، مئے کِرّ ءَ ھَشت دہ ہزار سالی کوھنیں دودمان ھست اِنت، مئے کِرّ ءَ مئے مِتھ  (Myth)  بلوچ متھ ایر اِنت، ما گوش ایں ھنگلاج بلوچ متھ اِنت ھندوانی متھ نہ اِنت۔ مئے کِرّ ءَ مھرگڈھ اِنت، مئے کِرّ ءَ بُگٹی تیرم ءَ دنیا ءِ کوھن تِریں جانور ڈائنوسار ءِ فوزل ھَست ءُُ ایر اِنت، مئے کِرّ ءَ میری اِنت، کلات ءُُ دَمب اَنت، اگاں آ دُگنیا ءِ کوھن تِریں دودمان اِنت گڑا مئے کِرّ ءَ اِنت مئے زبان ھم سک باز کوھن اِنت، اگاں کوھن تِریں متھ اِنت ھم مئے کِرّ ءَ اِنت، ھنگلاج چہ ھندوانی متھ ءَ ھم کوھن تِر اِنت۔

اگاں دُنیا ءِ سجّھیں کدیمی چیز کہ مئے کِرّ ءَ اَنت گُڑا ما وت ءَ پرچا تور کُت نہ کن آں آیانی گوما۔ ما اِد ءِ مات آں مات، ناں تھنا اِد ءِ بلکیں سرجمیں دُنیا ءِ مات آں، ما بلوچ کہ ھَست ایں دُنیا ءِ مات ایں، اینکریں بلاھیں روایتانی، ربیدگ، دودمان ءِ متھالوجی ءِ واھند ءُُ واجہ ایں، چے نیست مئے کِرّ ءَ، ھرچی ھَست کوھن ءُُ کدیمی ھمد ءَ اِنت، ما وَ وتی بُرز ءُُ بالائیں کد گپتگ نوں آ مئے بروبری ءَ مہ روایں باید آ مئے بروبری ءَ بیا اَنت پرچا کہ کدیمیں کوھنیں چیز دُرس ھمد ءَ مئے کِرّ ءَ ایر اَنت، آیاناں پرچے ما مجبور نہ کن ایں، ھمے ھساب ءَ ما پرچا رجانک کُت نہ کن ایں، ما وتی شَرّیں چیزاں پرچا رجانک مہ کن ایں۔ ما بایدایں رجانکاری بہ کن ایں۔

٭٭٭