شک ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ عقیل عاقل

کارست

ذاکر......................ساجدہ ءِ لوگواجہ
صادقہ..............ذاکرہ ءِ کستریں جنک
ساحرہ.............ساجدہ ءِ دزگھارءُُ ھمساھگ

ندارگ

    (بیگاہ ءِ وھد انت ساجدہ چہ گوادر ءَ اتکگ وتی ڈِکّی ءِ سرا نشتگ چاہ ورگءَ انت۔ذاکر نشہ انت تتّرانءَ کئیت۔ ساجدہ ءَ گوں ھمکلام بیت)

  ذاکر: اے راستیں گپّے کہ ترا منی دوستی ءُُ ھاجت نیست۔

  ساجدہ: بچار! ادا گپ دوستیءِ نہ انت، مردم ءَ گوں دومی مردم ءَ الّم ءَ کار کپیت چوناھا ھم  ساحرہ مئے ھمساھگ

 انت، ھمساھگ ءَ گوں ھمساھگ ءَ کار کپیت اے وَ جنگءُُ داوائی گپّے نہ انت۔ تو چی گش ئے؟ ھمساھگ ءُُ امب ءِ ساھگ۔

  ذاکر: بلے من ھم تئی مرداں یک ھکّے داراں تئی سرا باید انت کہ تو منی ھرھُکم ءَ بہ زورئے، زاناں من ءَ مستری ءِ ھک نیست کہ تو ھرچی لوٹ ئے وتی سرا کن ئے۔

   ساجدہ: من زاناں تئی کجام گپ نہ زرتگ کہ تو مرچی نشہ ئے ھکّ ءُُ ھُکم ءِ گپّ ءَ ئے۔

  ذاکر:  من ترا ھمے گُشتگ کہ ساحرہ ءَ گوں دوستی مکن آئیءِ ھمراھداری مکن، تو من ءَ ھچ ھساب نہ کتءُُ پدا ایشی ءِ

 ھمرائی ءَ گوادر ءَ شتگ ئے۔

  ساجدہ:  من اگاں ساحرہ ءِ ھمرائیءَ گوادر ءَ شتگاں اے وَ چُشیں گپّے نہ انت، مئے ھمساھگ انت، وتی ھمساھگ ءِ ھمراہ بئیگ  وَ اَیبی گپّے نہ انت۔

  ذاکر: شمے جنینانی سادگی ھمیش انت، وتی لوگ ءَ درآھگءُُ دگرءِ لوگ ءَ روگ یک بلائیں ایبے تو انگت گوادر ءِ گپّ ءَ کن ئے۔

  ساجدہ:  من تئی گپ ءِ متلب ءَ سرپد نہ بیتاں؟ تو چی گُشگ لوٹ ئے زاناں؟

  ذاکر: آئی ءَ کہ پہ وتی مرد ءَ متلب مہ بیت آ کجا سرپد بیت، تو زاناں منی گپ زرتگ کہ تو متلب ءَ سرپد بئے۔

  (ذاکرءَ وتی کستریں چک صادقہ توار کت کہ منءَ آپے بدئے۔صادقہ ءَ لرزان لرزان ءَ  آپ دات، آپ ئے وارت سگریٹے بُن دات کشّگ ءَ لگ اِت۔ دلءَ جیڑگ ءَ  اَت  آمردم کہ منی واست ءَ  دگرانی سودا جنت گڑا منیگ ءِ  پرواہ  ءَ کجاکنت من دل ءَ جزماں کہ مرچی منی دیم سیاہ بیتگ)

  ذاکر: تو گڑا منی گپ ءَ نزورئے ناں نوں من ھم دمبرتگ بس انت، باز دیر گوستگ من وتی دل گوں سبرءِ آس ءَ باز سوتکگ نی من اے آس ءَ کُشگ لوٹاں کہ دائم منی دل سجّیگ انت ھمے آس ءِ چر ءَ، نی تو وتی مستر وت ءِ منءَ ھچ گِلّہ نیست۔

(ساجد ہ یک سھتے ھیران  بیت کہ مرچی ایشی ءَ چی انت وارتگ ئے شراب ءُُ رپٹگ ءَ انت)

  ساجدہ:  کجام سبرءِ؟من زاناں چی کرتگ تو منی سرا شکّ کنگ ئے؟ چشیں گپ کنگ ءَ ئے؟

  ذاکر:  ھمے سبرءِ کہ تو منی لائک نئے۔ نوں منی واست ءَ ھچ پشت نہ کپتگ۔

  ساجدہ:  تو گنوک ئے، سارئے؟

  ذاکر:  ھو!من گنوکاں نی وت ءَ سار کنگ لوٹاں نی آپ سرا چے سرگوستگ برو تو وتی ءُُ من وتی۔۔۔یک۔۔۔۔دو۔۔۔۔سئے۔۔۔۔ من

 ءَ تئی زلورت ھم نہ انت، برو ھرجاھے روئے برو۔۔۔۔منی بند ترا چہ سستگ۔۔۔۔

(ھمے گپءِ اشکنگ ءَ گوں ساجدہ ءَ گشئے سیاہ دیمگ گپت زار زار ءَ گریوگ ءَ لگ ایت۔ ھاکءُُ ھاکشانی کنت، مردم دراہ ھیران بنت، روچ برکت بیت روچءِ ھمرائیءَ ساجدہ ءِ ءُُ ذاکر ءِ مھر ءِ چراگ ھم تامور بیت)۔

***